ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ...

Θέλεις να γράψεις, να φωνάξεις, να ουρλιάξεις... Μα φοβάσαι... Τι στην ευχή να γράψεις; Αδειος απέμεινε ο νους κι ο λογισμός σου μέσα στην έρημο που διαβαίνει τόσες ζωές τώρα...
Θέλεις να γράψεις, να φωνάξεις, να ουρλιάξεις... Μα η φωνή σου μένει κρυμμένη στα βάθη της ψυχής σου. Ακίνητη και παγωμένη από το φόβο των άγριων θηρίων γύρω της.

Γράψε! Φώναξε! Προχώρα!

Το ξέρεις... Το ξέρεις καλά πως γράφεις απάισια. Παιδικά. Τα λόγια που βγαίνουν απ΄ της ψυχής σου την κρυψώνα είναι τόσο απλά, τόσο αφελή, τόσο ανούσια. Μαύρα σημαδάκια που χορεύουν χωρίς κανένα σκοπό πάνω στο λευκό χαρτί. Δεν μπορείς όμως να παραμείνεις σιωπηλός... 

Παίρνεις το χαρτί μπροστά σου και παλεύεις να του δώσεις σχήμα. Όποιο σχήμα κι αν είναι αυτό. Τετράγωνο, στρογγυλό ή ακανόνιστο, τι σημασία έχει; 

Πνίγεσαι! Νιώθεις το χέρι τους να πιέζει το στήθος σου και την ανάσα σου να λιγοστεύει.
Κάνει κρύο, δεν το αντέχεις το κρύο... Σου ‘παν ψέμματα, το κρύο της ψυχής σου δεν μπορείς να το αντέξεις.
Και πονάς... Πονάς μ’ ένα πόνο αφόρητο, μ’ ένα πόνο που ποτέ άλλοτε δεν είχες συναντήσει...

Γράψε! Φώναξε! Προχώρα!

Όρθιος σηκώνεσαι, δεν μπορείς πια να είσαι σκυφτός κι υποταγμένος. Και τα γόνατα δεν τα λυγίζεις άλλο, παρά μονάχα για ν' αγγίξεις το λουλούδι της αγάπης. Το λουλούδι εκείνο που 'χει χρώμα κόκκινο κι έχει το άρωμα του αγώνα και του ξεσηκωμού ποτισμένο στα πέταλα του... 

Γράψε! Φώναξε! Προχώρα!
Σιωπηλός δε μένεις άλλο, η φωνή σου είναι εκείνο που το δρόμο σου δείχνει... Τα εμπόδια διαλύει και την ψυχή σου οδηγεί σε μέρη που ονειρεύτηκες παιδί...

Once Upon a Candle from The Animation Workshop on Vimeo.

Γράψε! Φώναξε! Προχώρα! 

Δεν μπορεί ποτέ της ψυχής σου η φωνή άσχημη να ΄ναι...