ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ , ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ...

Βγες έξω, όρθιος σήκω, πάλεψε! Είναι το μόνο που σου 'χει απομείνει... Άκου την καρδιά σου κι ακολούθα το μονοπάτι που λαχταράει να πάρει η ψυχή σου. Μη μένεις πίσω, μην αφήνεις το σκοτάδι να σου μαυρίσει την ψυχή.
Είναι απλό, το μαύρο πρέπει με χρώμα να καλύψεις....

Κυνήγα τ' όνειρο και την ελπίδα...

8,53 ΕΥΡΩ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ...

Με την Τασσώ είμαστε φίλοι από πάντα... Μαζί στο σχολείο, μια ζωή κοντινά θρανία, μαζί και μετά... Φιλαράκια αληθινά, από εκείνα που δε χρειάζονται να βλέπονται καθημερινά για να θυμούνται πως είναι από την ίδια πάστα φτιαγμένα.

Η Τασσώ ήταν πάντα αληθινή και δυνατή. Η πιο δυνατή στην τάξη! Ήξερες πάντα τι ταξίδευε μέσα στο μυαλό της, δεν το 'κρυβε ποτέ... Και πάλευε... Μια ζωή αυτό το κορίτσι πάλευε για τα πάντα. Τίποτα στη ζωή δεν της χαρίστηκε, έφτυνε πάντα αίμα για ότι πετύχαινε.

© Τασσώ...

ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ...

Για ένα σχολείο χωρίς σκοτάδι και προκαταλήψεις. Για ένα σχολείο που ο δάσκαλος θα μπορεί να είναι δάσκαλος. Για ένα σχολείο που θα αμφισβητεί καθημερινά τη σαπίλα και το τέλμα της εξουσίας. Για ένα σχολείο που όλοι θα έχουν ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα. Για ένα σχολείο πολύχρωμο, γεμάτο χρώματα και μουσική. Για ένα σχολείο που το σκοτάδι δεν θα χωράει στις αίθουσες του.

Για ένα σχολείο σαν εκείνο που δεν είχαμε ποτέ...

Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!

Η 18η ΚΑΜΗΛΑ...

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου κοντά στα σταυροδρόμια της Μέσης Ανατολής και στην απεραντοσύνη της ερήμου, ένας άνθρωπος μετά το θάνατο του άφησε στους τρεις γιούς του δεκαεφτά καμήλες. Η εντολή του ήταν σαφέστατη, ο μεγαλύτερος γιός του θα έπαιρνε τις μισές καμήλες, ο μεσαίος το ένα τρίτο από τις καμήλες κι ο μικρότερος το ένα ένατο από αυτές.

Είναι απλό να σταματήσουμε το λιοντάρι του πολέμου...  Δύσκολο, αλλά απλό...

ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...

Λίγο μετά το τέλος... Μια στιγμή πριν η καινούρια αρχή χτυπήσει το παράθυρο της ψυχής σου... Εκεί ανάμεσα. Στο τέλος και την αρχή. Εκεί που ο χρόνος δεν έχει πια καμία σημασία. 
Λίγο μετά από εκείνη τη στιγμή που νιώθεις τα πάντα να γκρεμίζονται γύρω σου. Έρχεται ξαφνικά ένα χέρι και σου ξεριζώνει με μανία ότι ένιωθες πως σε στήριζε ως τώρα. Ότι σε κρατούσε όρθιο και σε γέμιζε με δύναμη... 

Και σου παίρνει μακριά ότι αγάπησες. Κι οτι έζησες ως τώρα. Το ίδιο σου το περελθόν. Και τη ζωή σου...

Η πεταλούδα ζει μονάχα μια ημέρα... Μια ημέρα που 'ναι ολόκληρη η ζωή...