ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ...

Λίγο μετά το τέλος... Μια στιγμή πριν η καινούρια αρχή χτυπήσει το παράθυρο της ψυχής σου... Εκεί ανάμεσα. Στο τέλος και την αρχή. Εκεί που ο χρόνος δεν έχει πια καμία σημασία. 
Λίγο μετά από εκείνη τη στιγμή που νιώθεις τα πάντα να γκρεμίζονται γύρω σου. Έρχεται ξαφνικά ένα χέρι και σου ξεριζώνει με μανία ότι ένιωθες πως σε στήριζε ως τώρα. Ότι σε κρατούσε όρθιο και σε γέμιζε με δύναμη... 

Και σου παίρνει μακριά ότι αγάπησες. Κι οτι έζησες ως τώρα. Το ίδιο σου το περελθόν. Και τη ζωή σου...

Η πεταλούδα ζει μονάχα μια ημέρα... Μια ημέρα που 'ναι ολόκληρη η ζωή...

Κι είναι τότε που νιώθεις πιο μόνος από ποτέ. Και το στόμα σου γεμίζει με μια πικρή γεύση που δεν τολμούσες ως τώρα να σκεφτείς πως μπορούσε να υπάρχει. Κι όλα γύρω σου στροβιλίζονται με μανία και σε τραβάνε όλο και πιο βαθιά στη δίνη της απόνωσης τη φοβερή. 

Τότε είναι που γυρνάς απεγνωσμένα γύρω σου να βρεις στήριγμα να κρατηθείς. Μάταια όμως, τα έδιωξες όλα όταν πίστευες πως ήσουν δυνατός. Τότε που νόμιζες πως δε χρειάζεσαι κανέναν παρά μονάχα το είδωλο σου στης ματαιοδοξίας τ' ασάλευτα νερά... 

Ένα δάκρυ κυλάει απ' τα μάτια σου. Και συ το νιώθεις καυτό, δεν το αντέχεις... Κι υστερά έρχεται και δεύτερο. Και τρίτο... Κλαις. Με δάκρυα αληθινά που στάζουν όπως το ρετσίνι από το πληγωμένο κορμί κάποιου γερασμένου πεύκου. Πνίγεσαι. Μα δεν είναι κάποιος δίπλα σου το χέρι να σου πιάσει για να σε τραβήξει... 

Λες πως θα περάσει. Μα δεν το πιστεύεις κατά βάθος. Και λες πως θ' αντέξεις. Μα το νιώθεις τόσο δύσκολο... Δεν το μπορείς άλλο, το νιώθεις να σε πνίγει. Σου σφίγγει το λαιμό και κόβεται η ανάσα σου.

Παλεύεις. Μάταια όμως... Είναι πιο δυνατό απο σένα... Και σε περιπαίζει όπως η γάτα το ποντίκι που στριμώχνει στη γωνία. 

Αυτό ήταν, λες στον εαυτό σου. Νιώθεις το σκοτάδι να νικάει. Και συ ανήμπορος, να βρίσκεσαι στα γόνατα πεσμένος. 

Ένα βήμα πριν τη λησμονιά. Μια ανάσα πριν το τέλος... Εκεί στο τίποτα κοντά. Και στο καθόλου. Τότε που τίποτα πια δεν έχει σημασία. Τότε να την προσμένεις την καινούρια την αρχή! Τότε μονάχα μπορεί να 'ρθει...

Ένα τέλος που είναι την ίδια στιγμή και το παράθυρο που πρωτομπαίνουν μέσα οι αχτίδες μιας καινούριας αρχής... Της αρχής που τόσο πόθησες!