Τικ τακ... Αδυσώπητος ο χρόνος έρχεται κάθε στιγμή να μου θυμίσει πόσο πρόσκαιρα είναι όλα... Δεν σταματάει στιγμή... Κι εγώ τον κυνηγάω διαρκώς... Μα δεν τον έφτασα ποτέ... Κι ούτε και θα τον φτάσω... Μια στιγμή μακριά του θα βρίσκομαι πάντα... Ο χρόνος... Εφιάλτης σωστός... Αληθινός... Ο χρόνος... Πόσο θα 'θελα μαζί του στο ταξίδι του να ανέβαινα...
Ο χρόνος... Πόσο τον φοβάμαι... Ποτέ δεν είναι αρκετός... Και με περιγελάει κρυφά ανάμεσα στις γρίλιες του παραθύρου μου... Είναι σκληρός ο χρόνος... Πως θα τον νικήσω; Πως θα τον προλάβω; Τρέχω... Τρέχω γοργά, μα ποτέ μου δεν τον αγγίζω... Το χέρι μου τεντώνω να τον φτάσω... Μα όλο μου φεύγει... Και γελάει μαζί μου... Ο χρόνος... Είναι σκληρός ο χρόνος...
Ο χρόνος... Κάθε που πλησιάζω κοντά του, παίρνει κι ένα κομμάτι απο μένα μαζί του... Και με περιγελάει... Ο χρόνος... Δεν μπορώ να τον νικήσω... Κι όσο φεύγει μακριά μου τον φοβάμαι και πιο πολύ... Είναι σκληρός... Μου παίρνει πάντα ότι αγαπάω... Και ποτέ του δε μ' αφήνει να το πάρω πίσω... Δεν μπορώ άλλο να τον κυνηγάω... Φοβάμαι τη στιγμή που θα πάρει κι εμένα... Κι ας τον κυνηγάνε όσοι μ' αγαπούν...
Ο χρόνος... Είναι σκληρός ο χρόνος... Και δεν μπορώ ποτέ μου να τον φτάσω...
 |
| Απο Anonymous ART of Revolution... |
Ο χρόνος... Κάθε που πλησιάζω κοντά του, παίρνει κι ένα κομμάτι απο μένα μαζί του... Και με περιγελάει... Ο χρόνος... Δεν μπορώ να τον νικήσω... Κι όσο φεύγει μακριά μου τον φοβάμαι και πιο πολύ... Είναι σκληρός... Μου παίρνει πάντα ότι αγαπάω... Και ποτέ του δε μ' αφήνει να το πάρω πίσω... Δεν μπορώ άλλο να τον κυνηγάω... Φοβάμαι τη στιγμή που θα πάρει κι εμένα... Κι ας τον κυνηγάνε όσοι μ' αγαπούν...
Ο χρόνος... Είναι σκληρός ο χρόνος... Και δεν μπορώ ποτέ μου να τον φτάσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου