ΑΓΓΙΖΩ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ...

Σηκώνω το χέρι μου για ν' αγγίξω το ανέφικτο... Το αδύνατο... Δεν μπορεί να με σταματήσει πια τίποτα... Όσο αναπνέω, παλεύω γι όλα εκείνα που κάποτε θεωρούσα αυτονόητα... Ειρήνη, αγάπη, ευημερία... Επιβίωση... Κανένας δεν είναι ικανός να μου χαμηλώσει τον ορίζοντα... Το βλέμμα μου σταματάει στο άπειρο... Και μετά πάει ακόμα πιο πέρα κι απ' αυτό...

Μπορεί να έπεσα αλλά ξανασηκώνομαι... Κι αλοίμονο σε όποιον μπει εμπόδιο μπροστά μου... Διεκδικώ όλα εκείνα που ανήκουν σ' εμάς τους ανθρώπους... Και δίνω το χέρι μου σε όποιον το χρειάζεται για να στηριχτεί... Αλληλεγγύη... Στήριγμα... Μας δυναμώνει η αγάπη γι αυτό και την πολεμάνε... Δε φοβάμαι πιά... Δυνάμωσα... Θα τα καταφέρω...

 

Είμαστε πολλοί... Και τρέμουν την ώρα που θα ενώσουμε τις ψυχές μας... Η φωνή μας ακούγεται στα πέρατα της γης... Κι ακόμα παραπέρα... Είμαστε εμείς της γης οι κολασμένοι... Και παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας... Φυτεύουμε ένα λουλούδι... Και το ποτίζουμε με τις ιδέες μας... Ο άνεμος δε μας τρομάζει... Κι όσο κι αν φυσάει δε λυγίζουμε... Πάντα μετά το χειμώνα, έρχεται η άνοιξη... Παντού στη γη, στον κόσμο όλο... Δε μπορεί να γίνει αλλιώς...

 

Διεκδικώ... Διεκδικούμε... Παλεύουμε... Αγωνιζόμαστε... Είναι το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε... Και το μόνο που μπορεί να μας σώσει... Είμαστε εμείς και απέναντι μας είναι το σκοτάδι... Αλλά στο δικό μας παραμύθι, το φώς νικάει το σκοτάδι... Είναι μέσα στην καρδιά μας... Και λάμπει σα νάτανε το πιο λαμπερό στολίδι τ' ουρανού...  Πέφτει ένα αστέρι... Κάνε μια ευχή... Εγώ ευχήθηκα να μπορέσει να ξανασηκωθεί... Έξω κάνει κρύο... Εμείς όμως δεν κρυώνουμε... Οι ιδέες μας ζεσταίνουν την ψυχή μας...

 



Φωνάζω... Φωνάζεις... Φωνάζουμε...


Άκουω τη φωνή μου... Ακούς τη δικιά σου;